Ongesteld zijn en toch naar mijn werk moeten…

Elke maand kijk ik er weer tegenop. Al dagen van tevoren voel ik het aankomen. Ik word chagrijnig, voel me moe, kan om niks boos worden en heb vaak last van hoofdpijn. En dan breekt onvermijdelijk de dag aan dat ik ongesteld moet worden. Hevige krampen zorgen ervoor dat ik regelmatig even moet gaan zitten of mijn werkzaamheden moet onderbreken.

Op de hevigste dagen lig ik voornamelijk op de bank of in bed met een warme kruik op mijn buik. Soms vallen deze dagen in mijn weekend, maar meestal is dit tijdens werktijd. Ongesteld naar mijn werk moeten is een regelrechte ramp. Zeker die eerste dagen. Ik sleep me door de dag, met een doos pijnstillers op mijn bureau.

Soms is het echt niet te doen en meld ik me ziek. Maar elke maand één of twee dagen ziek thuisblijven omdat ik ongesteld ben ziet mijn werkgever natuurlijk niet zitten. Ook voor mijn, voornamelijk mannelijke, collega’s vind ik het niet eerlijk. Toch kan ik soms niet anders en als ik me al naar mijn werk sleep komt er weinig uit mijn handen.

Ziekmelden als ik ongesteld ben

Een tijd lang heb ik het gedaan, me ziekmelden als ik ongesteld was. Ik weet nog dat ik op school al thuis bleef als ik ongesteld moest worden. De buikpijn was niet te doen. Maar van school thuis blijven is toch iets anders dan me ziekmelden op mijn werk.

Bij mijn nieuwe werkgever heb ik zoveel mogelijk geprobeerd toch naar mijn werk te gaan als ik ongesteld was, maar sommige dagen kon ik niet lopen van de pijn. Die dagen bleef ik ‘ziek’ thuis. Al snel viel het mijn werkgever op dat ik elke maand ziek was, ik kreeg te horen dat ik te vaak ziek was. Ik voelde me schuldig, want ik wilde best komen werken, maar het ging gewoon niet.

Als het nog vaker zou gebeuren moest ik maar vakantiedagen op gaan nemen in plaats van me ziek te melden. Ergens kon ik het bijna begrijpen, ik was ook niet echt ziek. Ongesteld zijn is geen ziekte, maar toch voelde ik me zo beroerd dat ik soms misselijk van de pijn naar de wc moest rennen, ook op mijn werk.

Hoe vertel ik mijn baas dat ik ongesteld ben?

Mijn baas vertellen dat ik ongesteld was? Ik keek wel uit, dat deed je toch niet? Ongesteld zijn is nogal een privé ding, zeg maar. Al waren de dagen dat ik ongesteld was duidelijk anders dan de dagen dat ik volop productief aan het werk kon. Toch is op de werkvloer aangeven dat ik ongesteld ben een ding.

Natuurlijk was het voor mijn collega’s al snel duidelijk. Ik zat als een natte krant achter mijn bureau, wit weggetrokken, met een grote doos pijnstillers in de aanslag. Sommige dagen viel ik bijna flauw door de pijn of rende ik kotsmisselijk naar de toiletten.

Het was voor mij ook wel duidelijke dat het zo niet langer kon. Maar over menstruatieklachten wordt weinig tot niet gesproken. Vaak wordt het weggewimpeld als iets wat erbij hoort. Ik had, zeker vroeger, vaak het gevoel dat ik me aanstelde. Toch blijken er veel vrouwen rond te lopen met dezelfde problemen. Elke maand weer zitten er vrouwen met ernstige klachten op hun werk en dat is eigenlijk niet normaal.

Een pijnlijke menstruatie zegt iets over je lichaam

Pas na jaren van afzien heb ik de stap naar de dokter gezet. Gelukkig heb ik een vrouwelijk huisarts, waardoor het makkelijker is om zulke intieme klachten te bespreken. Ze begrijpt wat ik meemaak, misschien in mindere mate, maar ze weet wat er in een vrouwenlichaam gebeurt.

Na wat onderzoeken heeft ze me doorgestuurd naar de gynaecoloog, daar bleek dat ik endometriose had. Dit is een ziekte waarbij het baarmoederslijmvlies buiten de baarmoederholte komt. Het kan gaan verkleven met de eierstokken, eileiders, het buikvlies en zelfs de blaas en darmen.

Dit verklaarde de enorme pijn die ik tijdens mijn ongesteldheid had. De krampen, de rugpijn en de zere benen. Het leek soms wel een bevalling. Ook had ik veel bloedverlies. Er is helaas geen medicijn dat endometriose kan laten verdwijnen. Gelukkig heb ik geen hele heftige vorm en krijg ik nu medicatie, waardoor de pijn veel beter te doen is.

Ik voel me nog steeds niet lekker als ik ongesteld moet worden, maar ik kan nu wel weer zonder al te veel klachten naar mijn werk.