Discussie over anticonceptie zonder hormonen

Al langere tijd loop ik ermee rond, maar durf de discussie nog niet aan te gaan. Ik krijg steeds grotere twijfels over het gebruik van de pil. Eigenlijk zou ik ermee willen stoppen, maar die beslissing maak je in een relatie niet alleen. Ik zal dus de discussie aan moeten gaan met mijn man. Als ik er alleen al aan denk wordt ik een beetje zenuwachtig. Mijn man heeft namelijk een nogal uitgesproken mening en kan zich niet altijd even makkelijk verplaatsen in anderen.

De pil is natuurlijk een makkelijke en betrouwbare manier om een zwangerschap te voorkomen. Maar hoe meer ik lees over wat er allemaal in die pil zit en wat het met mijn lichaam kan doen, hoe liever ik ermee wil stoppen. Hoe maak ik dit mijn man duidelijk en hoe overtuig ik ook hem van de nadelen van de pil, die ik al zoveel jaren gebruik.

Daar zit waarschijnlijk meteen het grootste probleem. Al sinds het begin van onze relatie gebruik ik de pil. Hij heeft dus nooit na hoeven denken over anticonceptie, dat was mijn verantwoordelijkheid. Hoe krijg ik hem zover dat het ook zijn verantwoordelijkheid wordt, zonder in een eindeloze discussie te belanden?

Anticonceptie is ook de verantwoordelijkheid van de man

De afgelopen jaren heb ik de pil geslikt, zonder daar verder over na te denken. Ik vond het normaal dat ik ervoor zorgde dat er geen kindjes kwamen. Het ‘baas in eigen buik’ gevoel vond ik zelfs wel fijn. Ik was niet afhankelijk van mijn partner, dat voelde best geëmancipeerd.

Nu denk ik daar anders over. Er wordt steeds meer bekend over de gevolgen van langdurig pilgebruik en ik heb er zo mijn bedenkingen bij. Waarom ligt de verantwoordelijkheid eigenlijk bij mij? Hij heeft toch net zo goed een rol in het geheel?

Als ik kijk naar de alternatieven wordt het pijnlijk duidelijk waarom de verantwoordelijkheid automatisch bij de vrouw wordt neergelegd. Ik kan kiezen uit de pil, prikpil, het spiraaltje, een anticonceptiestaafje, een anticonceptiepleister of een anticonceptiering. Ben ik nog iets vergeten?

Als ik nu kijk naar welke verantwoordelijkheid de man op zich kan nemen, als het gaat om anticonceptie, dan wordt de keus opeens een stuk kleiner. Hij kan zorgen voor een condoom, of voor het zingen de kerk uit. En dat was het eigenlijk wel. Geen wonder dat deze verantwoordelijkheid, zonder vragen, bij de vrouw wordt neergelegd.

Hoe staat mijn man tegenover anticonceptie zonder hormonen?

Toch wil ik de discussie met mijn man aangaan. Het gaat hier wel over mijn gezondheid. Bij toeval zien we een tv-programma waarin het gaat over anticonceptie, een mooi moment om te zien hoe mijn man hierin staat. Ik laat nog niets vallen over mijn mening en bevindingen. Ik wil eerst weten wat hij ervan vindt. Dan kan ik me beter voorbereiden op het gesprek en alvast goede antwoorden verzinnen, waarmee ik zijn twijfels weg kan nemen.

In eerste instantie heeft hij weinig zin om na te denken over anticonceptie, dat is bij ons toch goed geregeld? Na wat aandringen wil hij er toch wel wat over kwijt. Hij vindt ook wel dat zowel man als vrouw verantwoordelijk zijn voor een zwangerschap. Daarom is hij blij dat wij het op een goede en verantwoorde manier aanpakken, met de pil.

O.k., dat was nu juist het antwoord waar ik bang voor was. Voorzichtig vraag ik hem wat hij zou doen als er een mannenpil op de markt zou zijn. Zou hij die slikken?
“Dat hoeft toch niet, want jij slikt al de pil.” Is zijn simpele antwoord. Maar als ik nu eens zou stoppen met de pil en jij gaat de mannenpil slikken, zou dat wat zijn? Nee, daar wil hij eigenlijk niet aan. Je weet toch helemaal niet wat er in die pil zit?!

Ah, dus daar denkt hij wel over na voor zijn eigen lichaam, maar niet voor dat van mij. Ik vraag hem wat hij denkt dat de pil met mijn lichaam doet. Eigenlijk weet hij dat niet zo goed te vertellen. Als ik hem uitleg dat er allerlei chemische stoffen in zitten, die mijn vruchtbaarheid beïnvloeden en die ervoor zorgt dat er geen eisprong meer plaatsvindt, vindt hij het toch best ingrijpend.

Past anticonceptie zonder hormonen in onze relatie?

Ik ben blij met dit inzicht van zijn kant, dat maakt het gesprek een stuk makkelijker. Ik besluit nog een stap verder te gaan. Ik vertel hem over alle bijwerkingen, de verhoogde kans op borstkanker en trombose. Het is even stil…

Hier had hij nooit bij stilgestaan en ik kan het hem niet kwalijk nemen. Ik heb de pil ook jarenlang gezien als klein, onschuldig tabletje. Toch schrikt hij als ik anticonceptie zonder hormonen voorstel. Hoe moet dat dan? Moeten we iedere keer met een condoom klooien? Daar zit hij niet op te wachten.

Dit was precies de reactie die ik had verwacht. Gelukkig had ik al wat onderzoek gedaan en ben ik goed voorbereid. Ik vertel hem dat ik maar een paar dagen per maand vruchtbaar ben, dus alleen op die dagen zou bescherming tegen zwangerschap nodig zijn. Dit stelt hem weer wat gerust. Toch laten we het onderwerp voor nu even rusten, voor het een verhitte discussie wordt. Zo kan hij even aan het idee wennen, voor ik verder ga en hem laat zien dat anticonceptie zonder hormonen ook heel goed mogelijk is.