Hoe kan ik omgaan met vruchtbaarheidsproblemen binnen mijn relatie?

Jaren lang zijn we bezig geweest met het voorkomen van een zwangerschap. In het begin gebruikte we condooms, later de pil en het spiraal. Na tien jaar samen te zijn besloten we dat het tijd werd voor gezinsuitbreiding. Ergens dachten we snel zwanger te worden. Het is ook tegenstrijdig, zoveel jaar hebben we er alles aan gedaan om niet zwanger te worden. Als we al die maatregelen overboord gooien, dan moet het toch zo lukken zou je denken.

Helaas liep het anders. Elke maand kregen we weer een teleurstelling te verwerken. In het begin gooide we het op ontpillen. Mijn lichaam moest eerst weer haar natuurlijke cyclus terugvinden, maar hoe langer het duurde hoe meer ik begon te twijfelen. De spanning die dit met zich meebracht had ook een negatief effect op onze relatie. Ik vind het moeilijk om met die negativiteit om te gaan.

Verminderde vruchtbaarheid

Het moment dat we besloten om voor een kindje te gaan was een bijzonder en intiem moment. We deelden al veel samen, maar dit werd echt de kroon op onze relatie. Een kindje zou ons voor altijd met elkaar verbinden.

We begonnen vol goede moed aan ons avontuur. De eerste babykleertjes lagen al klaar en niets stond ons geluk nog in de weg. Toch bleef een zwangerschap uit. Ik maakte me nog niet direct zorgen. Ook vriendinnen bevestigde dat het bij hen niet zo snel was gegaan. Toen we na een jaar nog niet zwanger waren begonnen bij mij de alarmbellen wel te rinkelen.

De huisarts noemde het nog niet direct een reden om ongerust te worden. We waren zeker niet de enige waarbij dit gebeurde. Zo’n 15% van de stellen krijgt hiermee te maken. Het wordt verminderde vruchtbaarheid genoemd, dus er was zeker nog een kans dat we op een natuurlijke manier zwanger zouden worden. Waarschijnlijk hadden we telkens net pech gehad.

De zwangerschap een handje helpen

Een verminderde vruchtbaarheid, daar kon ik nog mee leven. De huisarts had uitgelegd dat het tegenwoordig steeds vaker voorkwam. De kans om zwanger te worden is nog steeds aanwezig, maar wel een stuk kleiner dan we verwacht hadden. We zouden precies op het juiste moment seks moeten hebben om zwanger te worden.

Om dit moment te bepalen moest ik weten wanneer mijn ovulatie plaatsvond. Ik had iets gehoord over een temperatuur methode. De eerstvolgende cyclus lag de thermometer op mijn nachtkastje, maar ik kon geen duidelijke stijging ontdekken.

Via een vriendin kreeg ik de Femometer app. Deze methode had zij ook gebruikt toen ze zwanger wilde worden. Bij haar had de app heel duidelijk haar eisprong aangegeven, zodat ze precies op het juiste moment de bevruchting kon plannen. Bij haar had het gewerkt.

Een aantal maanden heb ik trouw mijn temperatuur gemeten en mijn gegevens ingevoerd in de app. Maar ook hier kon ik geen eisprong vinden. Misschien had ik het niet goed gedaan? Ik begon me steeds meer zorgen te maken en ben met deze informatie opnieuw naar de huisarts gestapt.

Wanneer je lichaam je in de steek laat

De huisarts stelde me opnieuw gerust en stuurde me voor de zekerheid door naar het ziekenhuis, gewoon om het een en ander uit te sluiten. Toen we de uitslag kregen bleek er toch een vruchtbaarheidsprobleem te zijn. Ik had inderdaad geen eisprong gehad. Ik had het niet fout gedaan, de app had het goed laten zien.

De spanning die ik eerder had gevoeld kwam in volle hevigheid terug. Mijn lichaam liet me in de steek. Ik werd overspoeld door een diep verdriet. Zou ik ooit zwanger kunnen worden? Ondertussen beheerste mijn kinderwens mijn hele leven. Er was niets anders meer belangrijk. Als een vriendin zwanger werd kon ik het bijna niet opbrengen om blij voor haar te zijn. Ik worstelde met jaloezie en verdriet. Het maakte mij geen leuker mens, zeker niet in mijn relatie.

Dit nieuws dwong ons opeens heel anders naar onze kinderwens te gaan kijken. Van een romantisch plaatje werd het opeens een medische aangelegenheid. We moesten beslissingen nemen waar we niet hetzelfde in stonden. Er waren lange gesprekken voor nodig om op dezelfde lijn te komen. Hoe ver wilde we gaan, welke behandelingen wilde we wel of juist niet. Het hing als een donkere wolk boven onze relatie.

Problemen zijn er om op te lossen

Hoewel mijn man in het begin altijd heeft gezegd dat hij nooit naar het ziekenhuis zou gaan om zwanger te worden, zaten we anderhalf jaar later toch tegenover een arts aan tafel. We zijn door allerlei emoties gegaan, van onzekerheid tot frustratie, boosheid en puur verdriet. Onze relatie heeft er zwaar onder te lijden gehad, maar we zijn er sterker uit gekomen. Samen zijn we naar het punt toe gegroeid dat onze kinderwens groot genoeg is om ons vruchtbaarheidsprobleem op te lossen.

Problemen zijn er om op te lossen, ook als dat via de medische weg moet. Onze keus voor een vruchtbaarheidsbehandeling gaf ons nieuwe hoop. Het was niet makkelijk, want ik kreeg behoorlijke bijwerkingen van de hormonen die ik ingespoten kreeg, maar het was het meer dan waard.

Ik ben blij dat ik zelf de controle gegrepen heb door de Femometer te gebruiken. Anders hadden we nog veel langer blijven proberen, zonder succes. Op deze manier kregen we snel de hulp die we nodig hadden en zijn we nu de trotse ouders van ons eerste kindje.