Het is een rare tijd. Iedereen moet zijn vrijheid inleveren en het sociale leven wordt beperkt. Hoe groot de sluiting van bepaalde bedrijven en instellingen kan zijn ontdekte ik toen ik een van mijn vriendinnen weer sprak na de lockdown.
Ze probeert al jaren zwanger te worden, zonder succes. Een tijd geleden zijn ze bij een fertiliteitscentrum begonnen met de behandelingen. Na een paar mislukte pogingen zag het er nu goed uit. En toen kwam de klap, de fertiliteitscentra moesten dicht wegens corona en haar behandeling werd gestopt. Dit voelde voor haar alsof ze weer een kindje verloor.
Wanneer de behandelingen weer op gang komen is nog niet te zeggen. Veel van de medewerkers in de fertiliteitscentra worden ingezet om covid-19 te bestrijden. Misschien gaat het nog wel jaren duren voor ze verder kan met de behandelingen. Ondertussen wordt ze er niet jonger op. Ze is de 30 al ruim gepasseerd, dus de kansen worden steeds kleiner.
Als zwanger worden niet lukt in corona tijd
Ik heb er nooit bij stilgestaan dat ook hier harde klappen vallen. De kinderwens van mijn vriendin is zo groot, maar wordt nu weggeschreven onder niet-essentiële zorg. Langzaam ziet ze haar kans op een baby door haar vingers glippen. Ze waren nog niet zo lang bezig met de behandelingen en alles voelt nu zo onzeker. Haar afspraak is een aantal maanden doorgeschoven, maar of ze dan verder kunnen gaan is nog de vraag.
Hoewel ze goed begrijpt waarom het allemaal zo loopt, voel ik haar onmacht en verdriet. Ze probeert zich groot te houden. Ik merk aan mezelf dat het moeilijk is te begrijpen waar ze doorheen gaat. Ik ben zelf nog niet bezig met het krijgen van kinderen, al zou ik het in de toekomst zeker willen. Als ik doorvraag blijkt er in haar omgeving inderdaad weinig begrip te zijn voor haar situatie. Miskramen en ongewenst kinderloos blijven is een onbegrepen verdriet in de samenleving. Zeker nu, in corona tijd.
Ik merk aan haar dat vooral de onzekerheid erin hakt. Eindelijk had ze weer wat hoop gekregen. Het nieuws dat ze niet vanzelf zwanger zou worden had ze net een beetje verwerkt en al haar hoop was gevestigd op deze behandelingen, die nu voor onbepaalde tijd stilliggen.
Steun bieden in corona tijd
Tijdens ons gesprek zitten we netjes een stuk uit elkaar. Dat voelt al wat vreemd als vriendinnen, maar zeker tijdens zo’n heftig gesprek lijkt het bijna ongepast. Ik voel op afstand haar eenzaamheid, al zie ik wel dat het haar goed doet dat ze er nu eindelijk over kan praten. Tijdens de lockdown hebben we wel online met elkaar gesproken, maar dat is toch anders.
Het is vooral de onzekerheid die het zwaar maakt. Haar kinderwens is er al sinds dat ze zelf een kind was. Toen waren we al vriendinnen en ik herinner me ons als poppenmoeder, dagen lang kon ze dit spel volhouden ze vond het toen al heerlijk. En nu blijft uitgerekend zij misschien wel kinderloos. Hoe oneerlijk kan het zijn.
De arts had aangegeven dat het ook de vraag is of het veilig is om in deze tijd zwanger te raken. Waarschijnlijk om het wachten iets te verzachten. Ik begrijp haar reactie maar al te goed. Ondanks alles wil ze het risico graag nemen. Logisch, want een kinderwens verdwijnt niet opeens door een lockdown.
Als ze alleen maar een datum zou hebben om naartoe te leven, dat zou haar al zoveel helpen. Haar stem breekt en ze barst in snikken uit. Ik laat de coronaregels even voor wat ze zijn en geef haar een dikke knuffel, want die kan ze nu het hardst gebruiken.
Toch wat controle in eigen hand nemen
Ondertussen vertelt ze verder over hoe de behandeling en onderzoeken zijn verlopen. Opeens licht haar gezicht op. Als ze nu eens zelf in de tussentijd haar cyclus bijhoudt, dan kunnen de artsen daar wellicht waardevolle informatie uit halen die kunnen helpen om sneller zwanger te raken.
Ik geef aan dat ik hier zelf ook mee bezig ben met de Femometer. Het is een handige app die ik zelf gebruik om een zwangerschap nog even te voorkomen, maar hij werkt natuurlijk ook de andere kant op. Bij mij spoort de app feilloos mijn eisprong op, dus kan het haar ook helpen om ovulaties te traceren en haar cyclus in kaart te brengen.
Ik laat haar zien hoe het systeem werkt en wat ze ervoor moet doen om de app betrouwbaar te laten werken. De strijdlust komt langzaam terug in haar ogen. Hoewel ze er niet zwanger van zal worden, voelt ze zich niet meer zo machteloos. Ze kan weer wat controle in eigen hand nemen en straks deze informatie aan haar artsen geven, zodra de behandelingen weer van start mogen gaan.
