Nooit heb ik er over nagedacht dat zwanger worden niet altijd vanzelfsprekend is. Natuurlijk heb ik genoeg verhalen gehoord van stellen waarbij een zwangerschap lang op zich liet wachten of waarbij het helemaal niet wilde lukken. Maar dat zou mij toch niet overkomen?
Al vrij snel na mijn eerste menstruatie ben ik aan de pil gegaan. Ik werd niet altijd ongesteld tijdens de stopweek, maar dat kon volgens de huisarts geen kwaad en gebeurde wel vaker. Eigenlijk vond ik het wel handig om niet ongesteld te worden, dus slikte ik de pil vaak door. Via een vriendin hoorde ik dat ze met een Mirena spiraal helemaal niet meer ongesteld werd, dat leek me wel wat. Dus dat werd het volgende anticonceptiemiddel.
Pas toen ik een aantal jaar een vaste relatie had en we toe waren aan kinderen kwam ik erachter dat er iets mis was. Vier maanden na het verwijderen van het spiraal was ik nog niet ongesteld geweest. Ik zocht er nog niets achter, na het stoppen met de pil moest je toch ook ‘ontpillen’? En we hadden geen haast, dus we lieten de natuur lekker haar werk doen.
De diagnose: PCOS
Toen ik na een jaar nog niet zwanger was begon ik me echt zorgen te maken. Ik was nooit bezig geweest met mijn menstruatiecyclus, dat vond ik niet nodig. Al die vrouwen die met ovulatietesten bezig waren, ik vond het overdreven. Een zwangerschap kwam als mijn lichaam daar klaar voor was.
Toch ben ik op een gegeven moment bij gaan houden wanneer ik ongesteld werd en dat varieerde enorm. Soms zat er 1,5 maand tussen, maar het kon ook zomaar drie maanden duren voor de volgende menstruatie kwam. Dat kon niet goed zijn.
Na een bezoek aan de huisarts kreeg ik een verwijzing naar de gynaecoloog. Na mijn verhaal te hebben verteld kwam de uitslag van de eerder gemaakte echo. Daarop waren duidelijk vochtblaasjes op mijn eierstokken te zien. Dit, in combinatie met de onregelmatige menstruatie, zorgde voor de diagnose PCOS.
Opeens was het serieus. Mijn losse houding ten opzichte van zwanger worden was in één klap weg. Het gebeurde mij wel, zwanger worden zou helemaal niet zo vanzelfsprekend zijn als ik altijd had gedacht.
Hoe kan ik nu toch zwanger worden?
Na het lezen van de folder vielen er nog meer puzzelstukjes op zijn plek. Bij PCOS is er een verhoogd niveau van mannelijke hormonen. Dus de acné en overbeharing waar ik me vroeger altijd voor schaamde waren al een indicatie geweest. Alleen had ik het nooit opgemerkt, omdat ik al vroeg aan de pil ging. Ik heb mijn natuurlijke cyclus nooit de kans gegeven om mij te vertellen dat er iets niet klopte.
Op zich zou het geen verschil hebben gemaakt, er is geen behandeling of medicatie tegen PCOS. Maar als ik het geweten had, zouden we eerder aan de bel hebben getrokken op het moment dat we zwanger wilde worden. Want er zijn wel verschillende opties waarmee de kans op een natuurlijke zwangerschap vergroot wordt.
De gynaecoloog gaf al aan dat een gezonde levensstijl helpt. Beweging, een minimum aan stress en gezonde voeding heeft een positief effect op mijn ontregelende cyclus. Dat was het proberen waard. Opeens was ik overdreven gericht op mijn lijf. Zo kende ik mezelf helemaal niet.
Natuurlijke cyclus bij PCOS?
Gelukkig werd ik nog wel af en toe ongesteld, al was het onregelmatig. Ik begon met afvallen, in de hoop dat dit zou helpen om mijn menstruatie een duwtje in de goede richting te geven. Ik merkte dat ik veel stress kreeg over het feit of ik wel of geen ovulatie had. In het wilde weg ovulatietesten doen was in mijn geval niet te doen. Mijn cyclus was zo onregelmatig dat er geen touw aan vast te knopen leek.
Aangezien stress vermeden moest worden ging ik op zoek naar een methode die mij rust kon bieden. Zo kwam ik terecht bij de Femometer. Dit bleek de ideale manier om mijn lijf en cyclus te leren kennen. Het gaf me rust om te zien dat er weldegelijk van alles gebeurde in mijn lijf. Dat er toch af en toe een eisprong was, ook al was het op een onvoorspelbaar moment. Dit gaf mij het vertrouwen dat ik toch nog zwanger zou kunnen worden.
We besloten voor de volgende stap te gaan en startte met het opwekken van mijn ovulatie met medicatie. Ook nu kon ik ‘meekijken’ via de ovulatie app, wat mij een heel geruststellend gevoel gaf. Mijn lichaam liet me niet in de steek, ik moest er alleen anders mee omgaan. En tot onze verbazing was het meteen na de eerste behandeling al raak, we zijn zwanger!
